Mój pierwszy job shadowing w hiszpańskiej Andaluzji był dobrze wykorzystaną szansą, by osobiście dowiedzieć się, w jaki sposób prowadzone są tam działania adaptacyjne do zmian klimatu i w jaki sposób można w tym samym obszarze je przyrównać do wyzwań edukacyjnych zamieszkałego przeze mnie regionu Śląska Cieszyńskiego w Polsce.
Wiedeń jest pierwszym miastem, które już w 1992 roku zaczęło wprowadzać gender planning, czyli uwzględniać potrzeby kobiet w planowaniu miejskim. Była to prosta koncepcja, odkrywająca rzadko braną pod uwagę stronę miasta — jego kobiecą twarz. W tym celu odwiedziłam Wiedeń z członkiniami Stowarzyszenia Klub Kobiet Kreatywnych z siedzibą w Cieszynie w ramach koordynowanego przez nas projektu pt. Jak oszczędzać wodę w dobie kryzysu klimatycznego – wykorzystanie hiszpańskich doświadczeń w edukacji ekologicznej osób dorosłych, współfinansowanego przez Unię Europejską w partnerstwie ze Stowarzyszeniem Polskich Kobiet w Austrii.
Artykuł przedstawia inicjatywy Stowarzyszenia Kongres Polskich Kobiet w Austrii (w skrócie KPKwA) i opisuje współpracę z Wydziałem Ds. Integracji i Różnorodności Miasta Wiedeń (w skrócie MA 17) oraz wydarzenia, jakie Kongres organizuje i ma w planach zorganizować w Wiedniu w kooperacji z Miastem.
Artykuł dotyczy spotkania lokalnego „Kobieta Eko-praktyczna”, które odbyło się we wiedeńskim magistracie zrealizowanego w ramach projektu „Jak kobiety ratują planetę”. Zawiera szczegółowy opis wydarzenia.
O jakim świecie wielu z nas marzy, wspominając swoje dzieciństwo u babci na wsi? W gąszczu nowoczesności słowiańskie spojrzenie na ekologię stanowi niezwykłe źródło inspiracji. Korzenie tego podejścia sięgają głęboko mitologii, rytuałów i legend starożytnych Słowian, gdzie przyroda była czczona jako święta.
„Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał”, czyli jak nauczyciele w mojej szkole przyczyniają się do proekologicznych nawyków u młodzieży i dzieci z niepełnosprawnościami. Tym przysłowiem można określić ekowychowanie dzieci i młodzieży. W dzisiejszych czasach również my dorośli uczymy się jak racjonalnie i ekonomicznie dbać o nasze środowisko naturalne. Jak nie marnować żywności i dawać rzeczom drugie życie. W tym artykule opowiem krótko o pracy nauczycieli, opiekunów oraz terapeutów w Szkole Specjalnej w Korneuburgu, w Dolnej Austrii oraz o ich wkładzie w ekoedukację dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami.
Ostatnio zdarza mi się nie mieć cierpliwości. Kiedy jej nie mam, rozumiem swoje emocje doskonale i wiem, że mam do nich prawo. Ten stan jednak z czasem mija, a wtedy zaczynam mieć wyrzuty sumienia, że nie sprostałam zagadnieniu. Że nie byłam dla kogoś taka, jaką ten ktoś mnie sobie życzył, a fajnie byłoby móc taką być. Życie jednak jest zupełnie inne i pokazuje nam, jak inny jest ktoś drugi.
Fakt, że woda jest cenniejsza niż złoto, uświadamiamy sobie zazwyczaj w momencie, gdy nagle przestaje płynąć z kranu. Na szczęście dotychczas w powiecie cieszyńskim zdarza się to tylko w czasie awarii, a nie z powodu suszy. Czy tak będzie zawsze, zależy w dużym stopniu od nas wszystkich.
Kto chroni środowisko i przyrodę, ten żyje podwójnie! Takie credo towarzyszy lokalnym społecznościom zaangażowanym w zielone inicjatywy poprawiające jakość wspólnej przestrzeni, dla dobra przyrody oraz mieszkańców. I nie brakuje ich wokół nas.