W dobie narastającego kryzysu klimatycznego każda inicjatywa mająca na celu ochronę zasobów naturalnych jest na wagę złota. Stowarzyszenie Klubu Kobiet Kreatywnych z Cieszyna postanowiło odpowiedzieć na to wyzwanie, proponując projekt edukacyjny skierowany do dorosłych mieszkańców promujący zarządzanie zasobami wodnymi. Współpraca z Wodociągami Ziemi Cieszyńskiej z Ustronia, które z entuzjazmem przyjęły propozycję Stowarzyszenia, jest przełomowym krokiem, pokazującym, że wspólne działania różnych lokalnych podmiotów mogą przynieść wymierne korzyści dla środowiska.
Dzięki współpracy mojego Stowarzyszenia Klub Kobiet Kreatywnych w Cieszynie z hiszpańską organizacją przyjmującą EUTEKA, w maju 2024 roku wzięłam udział w wyjątkowej mobilności w Andaluzji. Była ona skierowana do niezawodowej kadry edukacji dorosłych w ramach realizowanego przez moje stowarzyszenie projektu pt. „Jak oszczędzać wodę w dobie kryzysu klimatycznego – wykorzystanie hiszpańskich doświadczeń w edukacji ekologicznej osób dorosłych”, dofinansowanego przez Unię Europejską w programie Erasmus+. Specjalnie zorganizowane dla uczestniczek mobilności spotkanie w Uniwersytecie w Maladze (UMA) dotyczyło innowacyjnej metodologii otrzymywania zielonego wodoru z odsalanej wody. Wzięli w nim udział autorzy tego projektu ADSOL: Juanjo Vallejo oraz María Martínez.
Stowarzyszenie Klub Kobiet Kreatywnych z Cieszyna w partnerstwie ze Stowarzyszeniem Kongres Polskich Kobiet w Austrii realizowały projekt zatytułowany Jak kobiety ratują planetę. Współpraca organizacji kobiecych z Polski i Austrii wobec wyzwań klimatyczno-energetycznych. Był on dofinansowany przez Unię Europejską w programie Erasmus+ w sektorze edukacji dorosłych w latach 2022-2024. O projekcie i naszej wspópracy opowiadałyśmy podczas trzech webinarów.
Międzynarodowe spotkania partnerskie członkiń naszego Stowarzyszenia KKK z koleżankami z Kongresu Polskich Kobiet w Austrii realizowałyśmy trzykrotnie w ciągu dwóch lat. Odbywały się one w ramach projektu „Jak kobiety ratują planetę” dofinansowanego przez Unię Europejską w programie Erasmus+ w latach 2022-2024. Jego celem jest edukacja ekologiczna i wymiana doświadczeń na temat zagrożeń klimatyczno-energetycznych z perspektywy kobiet oraz podniesienie kompetencji członkiń obu organizacji, stanowiącej niezawodową kadrę edukacji dorosłych.
Mój pierwszy job shadowing w hiszpańskiej Andaluzji był dobrze wykorzystaną szansą, by osobiście dowiedzieć się, w jaki sposób prowadzone są tam działania adaptacyjne do zmian klimatu i w jaki sposób można w tym samym obszarze je przyrównać do wyzwań edukacyjnych zamieszkałego przeze mnie regionu Śląska Cieszyńskiego w Polsce.
Niniejszy artykuł przedstawia podjęte w ostatnich latach przez władze samorządowe Cieszyna działania, aby – wykorzystując rozwiązania oparte na przyrodzie i błękitno-zielonej infrastrukturze – sprostać takim wyzwaniom, jak zanieczyszczenie powietrza, efekt miejskiej wyspy ciepła, zagrożenia związane z brakiem retencji wody deszczowej (susze, powodzie), utrata bioróżnorodności oraz ograniczona dostępność terenów zieleni, negatywnie wpływająca na walory estetyczne miasta i jakość życia mieszkańców.
Kalabria to urokliwa kraina na południu Włoch. Zagrożona wybuchem pobliskiej Etny i trzęsieniami ziemi, pełna beztroskich turystów i rdzennych mieszkańców, którzy niekiedy zapominając o podstawowych zasadach zachowania na plaży czy w mieście, bywają niebezpieczeństwem dla kobiet i dzieci.
O jakim świecie wielu z nas marzy, wspominając swoje dzieciństwo u babci na wsi? W gąszczu nowoczesności słowiańskie spojrzenie na ekologię stanowi niezwykłe źródło inspiracji. Korzenie tego podejścia sięgają głęboko mitologii, rytuałów i legend starożytnych Słowian, gdzie przyroda była czczona jako święta.
Stawiając na ekologiczny styl życia, z rozmysłem dokonujemy zmian w każdej jego sferze: trendy zero waste i secondhandy obecnie przeżywają prawdziwy rozkwit. W przypadku bielizny sytuacja była nieco bardziej skomplikowana, aż do chwili, gdy natrafiłam na ekologiczne salony bieliźniarskie.
„Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał”, czyli jak nauczyciele w mojej szkole przyczyniają się do proekologicznych nawyków u młodzieży i dzieci z niepełnosprawnościami. Tym przysłowiem można określić ekowychowanie dzieci i młodzieży. W dzisiejszych czasach również my dorośli uczymy się jak racjonalnie i ekonomicznie dbać o nasze środowisko naturalne. Jak nie marnować żywności i dawać rzeczom drugie życie. W tym artykule opowiem krótko o pracy nauczycieli, opiekunów oraz terapeutów w Szkole Specjalnej w Korneuburgu, w Dolnej Austrii oraz o ich wkładzie w ekoedukację dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami.