Każdy kiedyś zaczyna. Tęsknić. Do miejsca, w którym wyrósł, do wspomnień z dzieciństwa, do osób, których już nie ma, opowieści, które snuły, smaków, zapachów… Wymieniać można w nieskończoność.
I wcale nie jest prawdą, że ma już wtedy trochę lat, po drodze coś mu nie wyszło, właśnie zachorował. Tak się zdarza, ale nie można tego ustawić jako jedynej słusznej granicy, pory. Że te czynniki powodują tę potrzebę, a nie inne. Cech, które je warunkują, jest na pewno o wiele więcej, a znam zupełnie młode osoby, których takie tematy interesowały od zawsze, a na żadne z powyższych problemy nie mogły się powołać.
