Wiedeń, stolica Austrii, słynie z innowacyjnych rozwiązań w dziedzinie ochrony środowiska. Jednym z takich rozwiązań jest sortownia śmieci Rinter, znajdująca się w 22 dzielnicy, którą miałam okazję odwiedzić. Mieszkam w Wiedniu 11. lat i od początku fascynowało mnie sumienne sortowanie śmieci przez mieszkańców. Przybliżę Wam jak to tu wygląda.
Organizacją odpowiedzialną za zbieranie odpadów komunalnych wytwarzanych w mieście Wiedeń jest Departament Miasta – Magistrat numer 48. W Wiedniu znajduje się 13 miejskich wysypisk śmieci, a jednym z nich, największym, w którym jest też sortownia śmieci, jest wspomniane wysypisko Rinter.
Każdy mieszkaniec Wiednia posiadający samochód z wiedeńską tablicą rejestracyjną może bezpłatnie przewieźć na wysypisko śmieci tzw. odpady mieszane, które nie mieszczą się w (czarnych) pojemnikach dostępnych w miejscu zamieszkania. Dozwolony dzienny limit dostarczenia odpadów mieszanych to nie więcej niż 1m3 dziennie.
Wiedeńczycy sortują rocznie 6 700 ton plastikowych opakowań, z których ponownie produkuje się butelki, opakowania plastikowe, torby plastikowe, doniczki, rury. Rocznie do sortowni trafia 120 000 ton papieru, który poddawany jest recyklingowi. Mieszkańcy Wiednia sortują rocznie 27 000 ton szkła, z którego powtórnie produkuje się butelki oraz słoiki.
Selektywna segregacja odpadów
W sortowni Rinter znajdują się wyznaczone boksy /kontenery, do których można bezpłatnie przewieźć odpady wielkogabarytowe takie jak:
- wózki dziecięce, rowery, hulajnogi, rowerki dziecięce
- meble, materace, dywany, kanapy
- ubrania, buty, paski rękawiczki, płaszcze i inną odzież
- papier, duże kartony nie mieszczące się do pojemników dostępnych w miejscu zamieszkania
- odpady chemiczne, takie jak farby, lakiery, oleje, styropian, baterie
- sprzęt elektryczny: lodówki, zamrażarki, telewizory, pralki, żelazka, lampy, żarówki, komputery i inny elektroniczny sprzęt; Rocznie zbiera się 8000 ton tego sprzętu, który jest rozbierany na mniejsze elementy, co do powtórnego przerobienia daje 3100 ton żelaza, 200 ton aluminium oraz 300 ton miedzi.
- bio odpady, czyli trawy, chwasty, gałęzie, pocięte drzewa. Wszystkie tzw. zielone odpady przeznaczane są na produkcję kompostu. Gdy kompost jest gotowy każdy, kto potrzebuje go do ogrodu czy na działkę, może go bezpłatne odebrać. Przyznany limit – w miarę dostępności – wynosi do 0.5m3 kompostu dla jednej osoby na dzień.
- zużyty olej jadalny. Każdy mieszkaniec powinien gromadzić odpady zużytego oleju w dostępnych bezpłatnie pojemnikach pomarańczowego koloru, które można otrzymać na terenie sortowni. Gdy pojemnik zapełni się, należy dostarczać go na wysypisko. Rocznie mieszkańcy zbierają 3200 ton oleju jadalnego przerabianego w całości na biodiesel.
Drugie życie niepotrzebnych rzeczy zyskują
Na terenie sortowni znajduje się wyznaczone miejsce, tzw. „48er- Tandler Box”, gdzie można oddać niepotrzebne całkiem sprawne i gotowe do użytku przedmioty. Rzeczy te oddawane są potem do sortowni odpadów, Te, które nadają się do użytku, są czyszczone, odnawiane, naprawiane. Sprzedaje się je razem z tymi, których nie było potrzeby naprawiać. Na terenie Wiednia powstały dwa takie sklepy o nazwie „48er-Tandler”, z których dochód jest w całości przekazywany na cele charytatywne.
W tych sklepach można kupić po naprawdę korzystnych cenach rzeczy, którym nadaje się drugie życie. Dostępne są ubrania, naczynia, obrazy, biżuteria, obuwie, instrumenty muzyczne, wózki dziecięce, rowery dziecięce oraz dla dorosłych, zabawki, akcesoria dla zwierząt i wiele innych rzeczy.
Sklepy mieszczą się:
- 48er-Tandler Donaustadt, Percostraße 2, 1220 Wien, otwarte: Środa – Sobota 10.00-18.00
- 48er-Tandler Margareten, Siebenbrunnenfeldgasse 3, 1050 Wien, otwarte: Środa – Sobota 10.00-18.00
Budki telefoniczne powróciły do łask
Na zakończenie ciekawostka – charakterystyczne czerwone budki telefoniczne, które przed laty służyły mieszkańcom Wiednia, zostały teraz zaadaptowane jako regały na książki.
Każdy może w to miejsce oddać, jak i zabrać interesującą książkę. Książki muszą być jednak w dobrym stanie. Taka budka znajduje się również na terenie wysypiska, jak również w wielu innych miejscach Wiednia.
Ten artykuł został napisany przez autorkę w ramach wolontariatu i wydany drukiem w bezpłatnej publikacji “Vademecum ekologiczne”. Powstała ona w wyniku realizacji projektu „Jak kobiety ratują planetę. Współpraca organizacji kobiecych z Polski i Austrii wobec wyzwań klimatyczno-energetycznych” realizowanego w partnerstwie ze Stowarzyszeniem Kongres Polskich Kobiet w Austrii. Publikacja została wydana przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej. Publikacja i zawarte w niej artykuły odzwierciedlają jedynie stanowisko jej autorów i Komisja Europejska oraz Narodowa Agencja Programu Erasmus+ nie ponoszą odpowiedzialności za jej zawartość merytoryczną.
